"... i to mnie właśnie uspokaja ..."

"Wszystko jest bardzo niepewne i to właśnie mnie uspokaja."
["Lato Muminków"] 

Łapię się czasem na myśli: jest zbyt pięknie, zbyt spokojnie.
Tylko czekać gdy skończy się to jakimś pięknym "wybuchem".
Kiedy zbyt długo jest zbyt spokojnie staję się niespokojna.

Dziwię się spokojowi, optymizmowi jaki towarzyszy pewnemu G.
Rozmawiając z G. zastanawiam się: "Jak on robi, że jest taki radosny?".
Nawet trochę mu zazdroszczę takiego zwykłego, prostego optymizmu.

Lubię słuchać przekomarzań K. i J. przy kawie/ herbacie.
Zwykle kończą się absurdalnym podsumowaniem.
Aż mam ochotę stworzyć zbiór "Wyjątki z K. i J."